دانه های روغنی پس از غلات، دومین ذخیره غذایی جهان را تشکیل می دهند. آفتاب گردان، گلرنگ، سویا و کلزا بیش از ۸۰ درصد تولید دانه های روغنی ایران را به خود اختصاص داده است. تولید جهانی روغن از دانه های روغنی در سال 2011 حدود 100 میلیارد کیلوگرم و با ارزش 120 میلیارد دلار بود. پیش بینی می شود که مصرف روغن نباتی تا سال 2040 دو برابر شود. مصرف ماهانه روغن در کشور ۱۱۰ تا ۱۲۰ هزار تن است و میزان مصرف سالانه کشورمان یک میلیون و ۴۰۰ هزار تن است که ۹۵درصد مواد اولیه تولید روغن خام از خارج وارد می‌شود. سالانه حدود یک میلیون و ۴۰۰ هزار تن روغن خام وارد می‌شود و در نهایت ۱۰۰ هزار تن نیز از محل تولید داخلی تامین می‌شود. گلرنگ به عنوان یکی از دانه های روغنی بومی ایران از کیفیت بالایی برخوردار است. با توجه به کمبود آب و وضعیت خشکی کشور اصلاح و ترویج این گیاه شاید بتواند جایگزین مناسبی برای دانه هار روغنی باشد. افزایش بیوسنتز اسیدهای چرب، افزایش سنتز تری آسیل گلیسرول (TAG) و تغییر اندازه دانه سه راهکار اصلی قابل استفاده در مهندسی ژنتیک برای افزایش مقدار روغن است. در این پژوهش از مهندسی ژنهای دخیل در این سه فرایند استفاده خواهد شد.

راهکارهای افزایش عملکرد در دانه های روغنی

1- افزایش سنتز روغن در دانه

2- افزایش اندازه دانه

3- افزایش تعداد دانه در هر گیاه (غلاف)

برنامه پروژه

انتقال ژنهای دخیل در مسیر بیوسنتزی روغن

انتقال ژنهای دخیل در افزایش اندازه دانه

اهمیت اقتصادی
پیش بینی افزایش سود 19 میلیارد تومانی با سطح زیر کشت موجود، تنها با افزایش 5 درصدی مقدار روغن در گلرنگ با مهندسی ژنتیک